Hoewel geheel anders voorspeld zit ik achter mijn laptop in de stralende zon. De bonte specht hangt aan de pindazak en daaronder pikt een heggenmusje alles op wat de specht laat vallen. Als ik naar rechts kijk zie ik de meidoornhaag die de opslag van de betonfabriek voor mij onzichtbaar maakt. Ik denk aan het moment dat die haag weg is en ik kan kijken en wonen aan een prachtige meestromende nevengeul van de IJssel. Waar bij wat hoger water een groot meer ontstaat en in de zomer een bloeiend stuk grasland. Met niet meer alleen maar Engels raaigras maar een soort weiland met bloemen en struikjes. Dat duurt allemaal nog wel even en wellicht maak ik het niet meer mee. Want alle goede dingen komen langzaam, maar langzamerhand weet ik dat het er komt. En wij bij GroenLinks zetten ons in om er voor Westervoort een mooi stuk natuur bij te krijgen met een mooi fietspad en een heerlijk wandelpad. En dat allemaal voor die mensen die ooit op of in Westervoort Noord zullen gaan wonen. Alles langzaam, maar we gaan ervoor. En we stemmen op GroenLinks omdat die partij, mijn partij, het doel niet uit het oog verliest. De windmolen recht voor me draait langzaam en geeft schone stroom. En mijn meter loopt terug door de tien zonnepanelen die we hebben. Misschien worden het er wel meer.
Daarom kun je beter meegaan met de stroom dan je altijd maar verzetten omdat je je zin niet meteen krijgt. Wij van GroenLinks hebben de tijd. Ooit komt alles goed.